Carmen du Plessis is tans verbonde aan die Noordwes-Universiteit se Fakulteit Opvoedkunde en in haar hoedanigheid as lektor bied sy verskeie Afrikaanstaalkundemodules vir voor- en nagraadse onderwysstudente aan. Du Plessis beskou haarself as ʼn bohémien met ʼn kreatiewe persoonlikheid en ’n eklektiese, vrydenkende aanslag tot die lewe. Sy luister van die oggend tot die aand na RSG en het aanvanklik gedink sy gaan ’n radio-omroeper word. Sy registreer in 2009 vir ʼn BA-graad wat spesialiseer in Joernalistiek en Afrikaans aan die Universiteit van Pretoria en as voorgraadse student werk sy deeltyds as ’n nuusleser by die kampusradiostasie, TuksFM, om haar radiodrome te verwesenlik. Die akademie kry egter die oorhand en sy besluit om verder te studeer en verwerf in 2012 haar honneursgraad in Afrikaans aan die NWU se Potchefstroomkampus. Daarna voltooi sy haar MA-graad met ʼn navorsingsverhandeling wat fokus op die aard van Standaardafrikaans soos dit aangewend word in radionuusbulletins.

Du Plessis skryf al haar sukses aan haar sterk skoolopvoeding toe. Sy het in 2008 matriek met ses onderskeidings geslaag en wou altyd haar dankbaarheid teenoor die skoolstelsel betoon deur terug te gee en self as onderwyser te werk. In 2016 sit sy woord by daad en word as Afrikaansonderwyser by haar alma mater aangestel. Daar ontdek sy haar talent om te onderrig en haar ondervinding as onderwyser open toe in 2018 vir haar die deur by die NWU om Afrikaans vir onderwysstudente aan te bied. In 2020 voltooi sy ʼn nagraadse onderwyssertifikaat om haar onderrigervaring en ander kwalifikasies met ’n professionele onderwyskwalifikasie aan te vul. As jong akademikus het sy al twee referate by die jaarlikse SALALS-kongres gelewer en sy skaaf tans aan haar eerste navorsingsartikel wat eersdaags in die Tydskrif vir Taalonderrig sal verskyn.

Deur die universiteitskursusse wat sy die afgelope vier jaar aanbied, word sy gekonfronteer met uiteenlopende navorsingsvrae, waarvoor daar nog nie antwoorde beskikbaar is nie. Dit wissel van die ernstige leesprobleem waarmee Suid-Afrikaanse leerders wroeg; die leemtes in onderwysers se teoretiese taalkennis en professionele ontwikkeling as ʼn moontlike oplossing daarvoor; asook die politiese stigmas wat aan Afrikaans as onderrigtaal kleef en die invloed daarvan op die oorlewing en toekoms van die taal in sy geheel. Tans is sy besig om onderskoekend na hierdie kwessies te kyk as ’n moontlike navorsingsonderwerp vir ’n PhD-studie wat vir haar op die horison wink.